"Ludowa historia Polski" to opowieść o tym, co zostało w polskiej pamięci zakłamane, albo z niej wyparte. To historia 90 proc. PolakĂłw — ubogich i niewykształconych, tych, ktĂłrzy mieli ciężko pracować i słuchać narodowych elit — od początku Polski aż do czasĂłw wspĂłłczesnych.

GłĂłwnym przedmiotem książki jest władza — władza tych, ktĂłrzy w społeczeństwie są na gĂłrze nad tymi, ktĂłrzy są na dole — oraz instytucje społeczne, ktĂłre służyły elitom do przejmowania tego, co wyprodukował lud. To nie tylko więc historia poddaństwa i pańszczyzny, ale także relacji w fabryce i w biurze w XIX w. To historia ludowa, a nie narodowa: mniej interesują mnie wojny i powstania, a bardziej to, jak ich sukcesy i klęski zmieniały relacje pomiędzy mieszkańcami naszego kraju, Polakami, Żydami, Ukraińcami i innymi mniejszościami.

To także historia idei — idei, ktĂłre uzasadniały sprawowanie władzy przez pana nad poddanymi, przez fabrykanta czy dyrektora nad robotnikami. Elity wytwarzały wiele uzasadnień dla swojego statusu i te uzasadnienia zmieniały się w czasie. Śledzę ich ewolucję. RĂłwnolegle trwała także dyskusja o emancypacji i rĂłwności. Zwolennicy tych idei zwykle jednak byli na naszych ziemiach w mniejszości.

To wreszcie historia buntu i oporu — sabotażu w pracy, buntu przeciwko pańszczyźnie, strajku w fabrykach. Było ich w historii Polski bardzo wiele, niekiedy niesłychanie okrutnych, ale także przemocy stosowanej powszechnie w życiu codziennym.

Kim był Jakub Szela? Rżnącym panĂłw zdegenerowanym mordercą, oswobodzicielem chłopĂłw, a może bojownikiem walki klasowej?

W polskiej historii i kulturze mało jest postaci rĂłwnie znanych i jednocześnie o tak zakłamanej historii jak on. Mimo że od prawie dwustu lat powstawały o nim niezliczone pieśni, wiersze, powieści i prace naukowe, do dzisiaj otacza go tajemnica. Przetrwały o nim trzy głĂłwne legendy. Pierwszą wymyśliła tuż po rabacji galicyjskiej wroga mu szlachta i dzięki swej dominującej pozycji utrwaliła w polskiej kulturze obraz krwiożerczego przestępcy. Sprzeciw wobec tej kłamliwej narracji przyszedł jednak ze wsi, gdzie chłopi uznali Szelę za bohatera, ktĂłry walnie przyczynił się do zniesienia pańszczyzny w 1848 roku. Z kolei po drugiej wojnie światowej komuniści - w uznaniu dla jego rewolucyjnych instynktĂłw - wzięli go sztandary, a jego imię zapisali złotymi zgłoskami w podręcznikach. Ich sukces był jednak chwilowy.